Το "μεγάλο" μικρό μου θαύμα!!!!

Το ¨μεγάλο" μικρό μου θαύμα στη ζωή μου δεν είναι κανένα άλλο εκτός απο το Νικόλα. Φυσικά για όλους τους γονείς τα παιδιά τους είναι το ίδιο αλλά νοιώθω οτι παιδιά σα το Νικόλα είναι κυριολεκτικά ένα θαύμα..


Η αλήθεια είναι οτι τρέχω και δε προλαβαίνω με το φαγητό του, με το νερό του, τις θεραπείες και ο χρόνος για ξεκούραση ελάχιστος. Βέβαια σιγά σιγά αποδίδουν καρπούς τα όσα κάνουμε για το Νικόλα. Ξεκινήσαμε να ορθοστατούμε ήρεμα χωρίς φωνές, αν και τα ναρθηκάκια δεν είναι το καλύτερο μας κομμάτι. Πετύχαμε το στηρίζετε στα αντιβραχιόνια και να σηκώνετε για λίγο στις παλάμες του και κάποιες φορές γυρνάει μόνος του απο μπρούμυτα ανάσκελα κάνοντας μόνος του όλη τη κίνηση (μετά απο συνεχόμενα δικά μου ρολαρίσματα).


Το καλύτερο νέο απο όλα είναι οτι επιτέλους φτάσαμε τα  10 κιλά και ξεπεράσαμε τη στασιμότητα  που είχαμε στη περίμετρο κεφαλής και στο ύψος!!!! Βέβαια για να καταφέρουμε τα τελευταία γραμμάρια έριξα πολύ ιδρώτα αφού απο τις αρχές Ιουνίου τρώει και δεύτερο γεύμα πολτού που τις περισσότερες φορές είναι φρούτα!!!! Οοοο ΝΑΙ ξεκινήσαμε τα φρούτα. Μήλο, αχλάδι, μπανάνα, αβοκάντο, κρέμα γάλακτος και φυσικά το αγαπημένο συστατικό ελαιόλαδο!!! Η αλήθεια είναι οτι όταν το διάβασα μου ήρθε μια αναγούλα αλλά απο μυρωδιά σκίζει και η γεύση είναι ουδέτερη προς το γλυκό. Βέβαια ξεκίνησε το εντατικό μέτρημα ζαχάρου για να μην ξεφύγουμε στις τιμές αλλά και χορήγηση διαλύματος για την ασβεστοουρία, την πρώτη μας σοβαρή παρενέργεια της Δίαιτας. 


ΧΑΛΑΛΙ και ξανά ΧΑΛΑΛΙ για όλα 500 μέρες χωρίς σπασμούς και σε 35 μέρες 1 χρόνος χωρίς αντιεπιλιπτικά φάρμακα αλλά και κάθε είδους φαρμάκου!!!! Αυτά σκέφτομαι κάθε μέρα και τεντώνω τα όρια της υπομονής, ανοχής και αντοχής. Μαζεύω κουράγιο και ξανά προς τον αγώνα τραβώ!!!