Κάθε μέρα που περνάει χωρίς σπασμούς είναι και μια νέα μέρα για όλους μας..
Πέρασαν αρκετές μέρες που είχα το χρόνο να ακουμπήσω το πληκτρολογίου μου.. Υπήρχαν στιγμές που ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω για τις δύσκολες μας στιγμές αλλά πάντα κάτι με κρατούσε πίσω...κάτι μέσα μου φώναζε και απαιτούσε υπομονή και κουράγιο..
Σήμερα όμως είναι μια ιδιαίτερη μέρα.. Σήμερα γιορτάζουν όλες οι μανούλες του κόσμου και όσο περίεργο κι αν μου μοιάζει.. ακόμα και εγώ!!! Πέρσι τέτοια μέρα ήμουν έγκυος και τα χρόνια πολλά μου τα λέγανε και τα δεχόμουν με χαρά, ευτυχία και τόσα όνειρα...
Ένας χρόνος πέρασε και ειλικρινά τα όνειρα ακόμα δε λένε να σβήσουν... Έγιναν τόσα, περάσαμε τόσα και ακόμα δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω τα όνειρα της εκείνης πραγματικότητας.. Δεν είναι οτι δεν θέλω να αποδεχτώ τη ζωή μας τους τελευταίους 9 μήνες, ούτε οτι δεν ξέρω οτι το μέλλον μας δεν θα είναι αυτό που πάντα θέλαμε... είναι η ΕΛΠΙΔΑ οτι κάποια στιγμή όλα αυτά θα είναι απλά ένα κακό όνειρο, μια άσχημη περίοδος , μια κακιά ανάμνηση... ένα θέμα που θα το θυμόμαστε και θα γελάμε...
Χρόνια μας πολλά λοιπόν και μακάρι αυτή η ελπίδα να μην πεθάνει ποτέ!!!!
H γνώμη μας για τη μητέρα μας!
Στα 4 : Η μαμά μου ξέρει τα πάντα!
Στα 8 : Η μαμά μου ξέρει πάρα πολλά!
στα 12: Μήπως ξέρει η μαμά;
στα 14: Η μαμά δεν ξέρει!
στα 16: H μαμά είναι άσχετη!
στα 18: Η μαμά είναι παλαιών αρχών!
στα 30: Πριν αποφασίσουμε ας ρωτήσουμε τη μαμά!
στα 45: Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε η μαμά γιʼαυτό!
στα 75: Αχ, να ζούσε η μάνα μου να μπορούσα να την ρωτήσω!!
Πέρασαν αρκετές μέρες που είχα το χρόνο να ακουμπήσω το πληκτρολογίου μου.. Υπήρχαν στιγμές που ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω για τις δύσκολες μας στιγμές αλλά πάντα κάτι με κρατούσε πίσω...κάτι μέσα μου φώναζε και απαιτούσε υπομονή και κουράγιο..
Σήμερα όμως είναι μια ιδιαίτερη μέρα.. Σήμερα γιορτάζουν όλες οι μανούλες του κόσμου και όσο περίεργο κι αν μου μοιάζει.. ακόμα και εγώ!!! Πέρσι τέτοια μέρα ήμουν έγκυος και τα χρόνια πολλά μου τα λέγανε και τα δεχόμουν με χαρά, ευτυχία και τόσα όνειρα...
Ένας χρόνος πέρασε και ειλικρινά τα όνειρα ακόμα δε λένε να σβήσουν... Έγιναν τόσα, περάσαμε τόσα και ακόμα δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω τα όνειρα της εκείνης πραγματικότητας.. Δεν είναι οτι δεν θέλω να αποδεχτώ τη ζωή μας τους τελευταίους 9 μήνες, ούτε οτι δεν ξέρω οτι το μέλλον μας δεν θα είναι αυτό που πάντα θέλαμε... είναι η ΕΛΠΙΔΑ οτι κάποια στιγμή όλα αυτά θα είναι απλά ένα κακό όνειρο, μια άσχημη περίοδος , μια κακιά ανάμνηση... ένα θέμα που θα το θυμόμαστε και θα γελάμε...
Χρόνια μας πολλά λοιπόν και μακάρι αυτή η ελπίδα να μην πεθάνει ποτέ!!!!
H γνώμη μας για τη μητέρα μας!
Στα 4 : Η μαμά μου ξέρει τα πάντα!
Στα 8 : Η μαμά μου ξέρει πάρα πολλά!
στα 12: Μήπως ξέρει η μαμά;
στα 14: Η μαμά δεν ξέρει!
στα 16: H μαμά είναι άσχετη!
στα 18: Η μαμά είναι παλαιών αρχών!
στα 30: Πριν αποφασίσουμε ας ρωτήσουμε τη μαμά!
στα 45: Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε η μαμά γιʼαυτό!
στα 75: Αχ, να ζούσε η μάνα μου να μπορούσα να την ρωτήσω!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου